زچ

زَچ (záç) واژه ای است به معنای قبر موقت. در قدیم وقتی که امکان انتقال جنازه به محل دفن اصلی (مثلا کربلا یا مشهد) وجود نداشته آن را برای مدتی در «زچ» که به صورت سکویی برجسته و بالاتر از سطح زمین بوده، می گذاشتند تا در آینده راحت تر بتوان آن را جابجا کرد و مشکل شرعی نبش قبر هم وجود نداشته باشد.

زچا علی

در قدیم در قبرستان بهشت علی قسمتی وجود بوده که به زچ اختصاص داشته است که به آن زچا علی می گفتند.

اصطلاحات

در زچا علی /dar zaçā 'ali/ به معنای به زچهای قبرستان. معادل به درک یا به جهنم بوده که در محاوره زنان کاربرد دارد.