حیدرخونه

حیدرخونه (hédar xüna) به مجموعه ای از محلات قدیمی شهر اطلاق می شود که در شمال بافت قدیمی واقع شده اند. دزفول در گذشته (اواخر دوره قاجار تا زمان پهلوی اول) شامل دو محله بزرگ بود: در قسمت شمالی شهر محله حیدر خانه قرار داشت و در منطقه جنوبی شهر محله نعمت خانه قرار داشت.

نامگذاری

در دوران صفویه تقریباً در سراسر شهرهای کشور دو دسته مخالف هم بوجود می آید: حیدری ها که مریدان و طرفداران «قطب الدین حیدری تونی» بودند و نعمتی ها که هواداران «شاه نعمت الله ولی» از مشایخ صوفیه بودند که بی وقفه در نزاع و دشمنی یه سر می بردند بدون اینکه در اغلب موارد دلیل این دشمنی را بدانند. از این رو محلات شهر به دو دسته حیدری و نعمتی تقسیم می شدند که به آنها حیدرخانه و نعمت خانه می گفتند. به مرور زمان نام نعمت خانه کمرنگ شد اما حیدرخانه پابرجا ماند و هنوز هم استفاده می شود.

محله های حیدرخانه

محله های واقع در کلان محله ی حیدر خانه عبارت بودند از : سیه پوشون (سیاهپوشان)، کرناسیون (کرناسیان)، سوکیون (ساکیان)، کت کتون، سردره، در کتون نا(درکتان ها)، پولودیون (فولادیان)، لوگنده (لب خندق)، یزدیون (یزدیها)، سردولو (سردولاب)، قوپی آحسینی (قاپی آقا حسینی)، زرگرون، سیه منصوریون (سیاه منصوری ها)، مرشد بکون، مقدمیون - که خود شامل محله های سر میدون گپ و سرمیدون کچک (سرمیدان بزرگ و سر میدان کوچک)بودند - و نیز لوریون، سرمیدون صوبییون (سر میدان صابیان)، محله مسجد که خود شامل محله های پیر نظر، عباسیون، ملکیون، قلاق بازون، چیتا آقا میر بود و محله قلعه، قوپی مرتضی علی، بوروت کوون (باروت کوبان)، خراطون، چولیون و باغبونون (باغبانان) بود.