حوبه

حوبه واژه ای است (/ḥowba/) به معنای تاوان کار بد که توسط دست غیبی اعمال می شود یا به عبارت دیگر همان کارما. مردم قدیم اعتقاد داشتند که ماهیتی معنی دار در طبیعت وجود دارد که دائماً اعمال انسان را کنترل می کند و این وجود را در ذات خداوند می دیدند و معتقد بودند هرکس هرکاری انجام دهد نتیجه اش را می بیند، حوبه یا تاوان را برای نتیجه انجام امور منفی می دانستند.

ریشه یابی

این کلمه در عربی محلی خوزستان نیز به همین معناست. در فرهنگ لغت معلوف در مقابل الحوبه آمده است: «الاثم، الحزن و الوحشه». یعنی گناه و ناراحتی و وحشت.

کاربرد

حوبه گرفتنی است مثلا «حوبش گرفتت» /ḥowbaş geroftet/ به معنی حوبه فلانی تو را گرفت یعنی این که بخاطر بدی که در حق فلانی کردی این بلا سرت آمد. از عبارت حوبه‌م گرات /ḥowbam gerāt/ به عنوان نفرین در حق کسی که به گوینده بدی کرده استفاده می شود.