اومین

از دزفول ویکی

اومِّین واژه ای است (/ümméyan/) مصدری، به معنای آمدن.

صرف فعل

حالت دستوری آن بدون پیروی از قاعده صرف دزفولی، بصورت بیو /biow/ برای مفرد و بیایه /biyāé/ برای جمع استفاده می شود. نهی آن نیز به صورت مبیو /mabiow/ و مبیایه /mabiyaaé/ می باشد.

حالت مضارع اخباری این فعل بی قاعده و بصورت میایم /miāyom/ ، میویی /miyoyi/ ، میایه /miyaaya/ و ... می باشد.

تمامی اشکال استفاده از این مصدر به شرح زیر می باشد: