حوش (/ḥowş/) واژه ای است به معنای خانه. هم به بنای خانه، هم محیط و هم حیاط خانه حوش گفته می شود.

ریشه یابی

بر خلاف تصور برخی «حوش» به house انگلیسی یا haus آلمانی ارتباطی ندارد و این واژه از عربی وارد دزفولی شده است. از ریشه حاش الدواب که به معنی حیاط خانه است و از باب اطلاق جزء بر کل معنای کلمات گسترش می یابد و بر کل خانه هم اطلاق می شود.[۱]


کاربرد

در ترانه معروف بیو بریمش می خوانیم:

حوشمه رشو کنم اتاقمه کنم فرش
ḥowşom-a raşow konom otāqom-a konom farş
مهمونه گرفتمه سمووره زنم تش
méhmün-é geroftoma samowvara zanom taş


پانویس

  1. عزیزی پور، محمدرضا (۱۳۹۷). مجموعۀ مقالات سومین همایش بین‌المللی زبان‌ها و گویش‌های ایرانی (گذشته و حال) - ریشه یابی برخی از واژه های گویش دزفولی (با محوریت واژگان عربی و کردی). تهران: دایره المعارف بزرگ اسلامی. شابک ۹۷۸۶۰۰۶۳۲۶۲۰۷.