حوش: تفاوت میان نسخه‌ها

از دزفول ویکی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:


==ریشه یابی==
==ریشه یابی==
بر خلاف تصور برخی «حوش» به house انگلیسی یا haus آلمانی ارتباطی ندارد و این واژه از عربی وارد دزفولی شده است. از ریشه حاش الدواب که به معنی حیاط خانه است و از باب اطلاق جزء بر کل معنای کلمات گسترش می یابد و بر کل خانه هم اطلاق می شود.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=عزیزی پور |نام= محمدرضا |کتاب=  مجموعۀ مقالات سومین همایش بین‌المللی زبان‌ها و گویش‌های ایرانی (گذشته و حال) - ریشه یابی برخی از واژه های گویش دزفولی (با محوریت واژگان عربی و کردی) | ناشر= دایره المعارف بزرگ اسلامی|سال=۱۳۹۷ |مکان=تهران |شابک=۹۷۸۶۰۰۶۳۲۶۲۰۷ }}</ref>
بر خلاف تصور برخی «حوش» به house انگلیسی یا haus آلمانی ارتباطی ندارد و این واژه از عربی وارد دزفولی شده است. در المعجم الوسیط چنین آمده است: «حوش الدار= فناؤها‬و شبه‬ حظیره تحفظ‬ فیه الشیاء‬ و الدواب‬» از ریشه حاش الدواب - جمعها و ساقها - که به معنی حیاط خانه است و از باب اطلاق جزء بر کل معنای کلمات گسترش می یابد و بر کل خانه هم اطلاق می شود.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=عزیزی پور |نام= محمدرضا |کتاب=  مجموعۀ مقالات سومین همایش بین‌المللی زبان‌ها و گویش‌های ایرانی (گذشته و حال) - ریشه یابی برخی از واژه های گویش دزفولی (با محوریت واژگان عربی و کردی) | ناشر= دایره المعارف بزرگ اسلامی|سال=۱۳۹۷ |مکان=تهران |شابک=۹۷۸۶۰۰۶۳۲۶۲۰۷ }}</ref>





نسخهٔ ‏۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۳۶

حوش (/ḥowş/) واژه ای است به معنای خانه. هم به بنای خانه، هم محیط و هم حیاط خانه حوش گفته می شود.

ریشه یابی

بر خلاف تصور برخی «حوش» به house انگلیسی یا haus آلمانی ارتباطی ندارد و این واژه از عربی وارد دزفولی شده است. در المعجم الوسیط چنین آمده است: «حوش الدار= فناؤها‬و شبه‬ حظیره تحفظ‬ فیه الشیاء‬ و الدواب‬» از ریشه حاش الدواب - جمعها و ساقها - که به معنی حیاط خانه است و از باب اطلاق جزء بر کل معنای کلمات گسترش می یابد و بر کل خانه هم اطلاق می شود.[۱]


کاربرد

در ترانه معروف بیو بریمش می خوانیم:

حوشمه رشو کنم اتاقمه کنم فرش
ḥowşom-a raşow konom otāqom-a konom farş
مهمونه گرفتمه سمووره زنم تش
méhmün-é geroftoma samowvara zanom taş


پانویس

  1. عزیزی پور، محمدرضا (۱۳۹۷). مجموعۀ مقالات سومین همایش بین‌المللی زبان‌ها و گویش‌های ایرانی (گذشته و حال) - ریشه یابی برخی از واژه های گویش دزفولی (با محوریت واژگان عربی و کردی). تهران: دایره المعارف بزرگ اسلامی. شابک ۹۷۸۶۰۰۶۳۲۶۲۰۷.