حوبه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
حوبه واژه ای است ( | '''حوبه''' واژه ای است (/ḥowba/) به معنای تاوان کار بد که توسط دست غیبی اعمال می شود یا به عبارت دیگر همان کارما. مردم قدیم اعتقاد داشتند که ماهیتی معنی دار در طبیعت وجود دارد که دائماً اعمال انسان را کنترل می کند و این وجود را در ذات خداوند می دیدند و معتقد بودند هرکس هرکاری انجام دهد نتیجه اش را می بیند، حوبه یا تاوان را برای نتیجه انجام امور منفی می دانستند. <ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= http://majdifamily.ir/%d8%b9%d9%82%d8%a7%d9%8a%d8%af-%d9%88-%d8%a8%d8%a7%d9%88%d8%b1-%d9%87%d8%a7%db%8c-%d9%85%d8%b1%d8%af%d9%85-%d8%af%d8%b2%d9%81%d9%88%d9%84/|عنوان= عقاید و باور های مردم دزفول| ناشر = وبسایت خاندان مجدی|تاریخ = |تاریخ بازبینی= }}</ref> | ||
حوبه گرفتنی است مثلا ''حوبه فلانی تو را گرفت'' یعنی این که بخاطر بدی که در حق فلانی کردی این بلا سرت آمد. از عبارت ''حوبه‌م گرات'' به عنوان نفرین در حق کسی که به گوینده بدی کرده استفاده می شود. | ==ریشه یابی== | ||
این کلمه در عربی محلی خوزستان نیز به همین معناست. در فرهنگ لغت ''معلوف'' در مقابل الحوبه آمده است: «الاثم، الحزن و الوحشه». | |||
<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=عزیزی پور |نام= محمدرضا |کتاب= مجموعۀ مقالات سومین همایش بین‌المللی زبان‌ها و گویش‌های ایرانی (گذشته و حال) - ریشه یابی برخی از واژه های گویش دزفولی (با محوریت واژگان عربی و کردی) | ناشر= دایره المعارف بزرگ اسلامی|سال=۱۳۹۷ |مکان=تهران |شابک=۹۷۸۶۰۰۶۳۲۶۲۰۷ }}</ref> | |||
یعنی گناه و ناراحتی و وحشت. | |||
==کاربرد== | |||
حوبه گرفتنی است مثلا «حوبش گرفتت» /ḥowbaş geroftet/ به معنی ''حوبه فلانی تو را گرفت'' یعنی این که بخاطر بدی که در حق فلانی کردی این بلا سرت آمد. از عبارت ''حوبه‌م گرات'' /ḥowbam gerāt/ به عنوان نفرین در حق کسی که به گوینده بدی کرده استفاده می شود. | |||
| خط ۸: | خط ۱۴: | ||
[[رده:واژگان دزفولی]] | [[رده:واژگان دزفولی]] | ||
[[رده:باورهای عامیانه]] | [[رده:باورهای عامیانه]] | ||
[[رده:واژگان عربی در دزفولی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۳۲
حوبه واژه ای است (/ḥowba/) به معنای تاوان کار بد که توسط دست غیبی اعمال می شود یا به عبارت دیگر همان کارما. مردم قدیم اعتقاد داشتند که ماهیتی معنی دار در طبیعت وجود دارد که دائماً اعمال انسان را کنترل می کند و این وجود را در ذات خداوند می دیدند و معتقد بودند هرکس هرکاری انجام دهد نتیجه اش را می بیند، حوبه یا تاوان را برای نتیجه انجام امور منفی می دانستند. [۱]
ریشه یابی
این کلمه در عربی محلی خوزستان نیز به همین معناست. در فرهنگ لغت معلوف در مقابل الحوبه آمده است: «الاثم، الحزن و الوحشه». [۲] یعنی گناه و ناراحتی و وحشت.
کاربرد
حوبه گرفتنی است مثلا «حوبش گرفتت» /ḥowbaş geroftet/ به معنی حوبه فلانی تو را گرفت یعنی این که بخاطر بدی که در حق فلانی کردی این بلا سرت آمد. از عبارت حوبه‌م گرات /ḥowbam gerāt/ به عنوان نفرین در حق کسی که به گوینده بدی کرده استفاده می شود.
پانویس
- ↑ «عقاید و باور های مردم دزفول». وبسایت خاندان مجدی.
- ↑ عزیزی پور، محمدرضا (۱۳۹۷). مجموعۀ مقالات سومین همایش بین‌المللی زبان‌ها و گویش‌های ایرانی (گذشته و حال) - ریشه یابی برخی از واژه های گویش دزفولی (با محوریت واژگان عربی و کردی). تهران: دایره المعارف بزرگ اسلامی. شابک ۹۷۸۶۰۰۶۳۲۶۲۰۷.