حریسه

از دزفول ویکی

حریسه یا هریسه (/ḥarisa/) همان حلیم است و آن غذایی است که از گندم و گوشت گوسفندی تهیه می شود. حریسه از واژه «هریسه» در زبان عربی می آید که از ریشه هَرَسَ به معنای خرد کردن و له کردن گرفته شده است. [۱]

سخت بودن مراحل پخت حریسه باعث شده که کمتر در آشپزخانه منازل طبخ شود. به همین خاطر حریسه یکی از غذاهای خیابانی است و معمولا حلیم پز که به آن حریسی می گویند آن را در دکانش به فروش می رساند. حریسه را معمولا با افزودن کمی روغن خوش یا سرشیر چرب گاومیش میل می کنند.

دستور پخت

برای تهیه حلیم دزفولی ابتدا گندم دو تکه شده را در آب می خیسانیم و اجازه می دهیم یک الی دو ساعت در همان جا بماند، سپس آب گندم ها را خالی کرده و به همراه گوشت و دمبه در ظرف قرار می دهیم تا بپزند، وقتی که موادمان پخته شد به میزان لازم نمک به آن اضافه می کنیم و با گوشت کوب یا همزن آن را کوبانده و هم می زنیم، اگر آب مواد کم بود باشد سفت می شود پس در این شرایط مقداری شیر یا آب به آن افزوده می شود، مواد حلیم باید به میزانی با هم زدن ترکیب شوند که گندم ها در آن مشخص نباشند . بعد از آماده شدن غذا با توجه به علاقه آن را با دارچین ، روغن یا شکر میل می کنند. برخی به جای روغن از سرشیر استفاده می کنند که معمولا به عنوان صبحانه صرف می شود.

ادبیات

شعری هست درباره حریسه که می گوید:

ای داد ا حریسهکه هنی نرم نبیسه
é dād a ḥarisake hani nárm nabisa

یعنی ای داد از حریسه که هنوز نرم نشده است و این گویای مشقت فراوان در تهیه این غذاست.


پانویس

  1. عزیزی پور، محمدرضا (۱۳۹۷). مجموعۀ مقالات سومین همایش بین‌المللی زبان‌ها و گویش‌های ایرانی (گذشته و حال) - ریشه یابی برخی از واژه های گویش دزفولی (با محوریت واژگان عربی و کردی). تهران: دایره المعارف بزرگ اسلامی. شابک ۹۷۸۶۰۰۶۳۲۶۲۰۷.