آلشتن
آلشتن /āleştan/ واژه ای است مصدری به معنای نجات یافتن[۱]
معانی دیگر
- فارغ شدن.
صرف فعل
تمامی اشکال استفاده از این مصدر به شرح زیر می باشد:
صرف دزفولی | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
بن واژه | آلشتن | ||||||
بن ماضی | آلشتن | ||||||
بن مضارع | |||||||
شخص | مفرد | جمع | |||||
اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | ||
ماضی | من (مُ) | تو (تُ) | او/آن (او/اُوان) | ما (اُمون) | شما (شُمون) | آنها/ایشان (اوشون) | |
ساده | آلشتنُم | آلشتنی | آلشتن | آلشتنِیم | آلشتنِی | آلشتنِن | |
استمراری | بِـآلشتنُم | بِـآلشتنی | بِـآلشتن | بِـآلشتنِیم | بِـآلشتنِی | بِـآلشتنِن | |
نقلی | آلشتنُمَه | آلشتنیَه | آلشتنَس/آلشتنَه | آلشتنِیمَه | آلشتنِیَه | آلشتنِنَه | |
بعید | آلشتنَهبیدُم | آلشتنَهبیدی | آلشتنَهبید | آلشتنَهبیدِیم | آلشتنَهبیدِی | آلشتنَهبیدِن | |
التزامی (کاش/تردید) | آلشتنهبُووُم | آلشتنهبویی | آلشتنهبووَه | آلشتنهبووِیم | آلشتنهبووِی | آلشتنهبووِن | |
التزامی نوع دیگر (کاش/باید) | آلشتنُمِه | آلشتنیِه | آلشتنِه | آلشتنِیمِه | آلشتنِیِه | آلشتنِنِه | |
مستمر | داشتُم بآلشتنُم | دوشتی بآلشتنی | داشت بآلشتن | داشتِیم بآلشتنِیم | داشتِی بآلشتنِی | داشتِن بآلشتنِن | |
مضارع | من (مُ) | تو (تُ) | او/آن (او/اُوان) | ما (اُمون) | شما (شُمون) | آنها/ایشان (اوشون) | |
ساده | ُم | ی | َه | ِیم | ِی | ِن | |
اخباری | بُم | بی | بَه | بِیم | بِی | بِن | |
مستمر | دارم بُم | دوری بی | دارَه بَه | دارِیم بِیم | دارِی بِی | دارِن بِن | |
التزامی | ُم | ی | َه | ِیم | ِی | ِن | |
دعایی | من (مُ) | تو (تُ) | او/آن (او/اُوان) | ما (اُمون) | شما (شُمون) | آنها/ایشان (اوشون) | |
ایام | ویی | ا | ائیم | ایِه | ان | ||
دستوری | - | تو (تُ) | - | شما (شُمون) | - | ||
امر | / اد | ِی | |||||
نهی | مَ / مَاد | مَِی |
پانویس
- ↑ نجاتعلی، نصراله (۱۳۸۷). فرهنگ زبان و گویش دزفولی. نجابت.