مندن
مُندَن واژه ای است (/mondan/) مصدری به معنای ماندن. این مصدر متعدی و صفت مفعولی آن «منده» /mondá/ می باشد. به پسرانی که در قدیم پس از چند بچهکه در یک خانواده از دست می رفتند، باقی می ماندند «منده» می گفتند یا به امید زنده ماندن آنها را «مانده» می نامیدند. از این مصدر و بن مضارع آن صفت فاعلی «منا» /manā/ به معنی مانا هم ساخته می شود. منا گاهی به آخر اسم دختران اضافه می شده و کاربردی مشابه منده داشته است مانند «فاطمه مَنا».
صرف فعل
تمامی اشکال استفاده از این مصدر به شرح زیر می باشد:
| صرف دزفولی | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بن واژه | مُندَن | ||||||
| بن ماضی | مُند | ||||||
| بن مضارع | مَن | ||||||
| شخص | مفرد | جمع | |||||
| اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | ||
| ماضی | من (مُ) | تو (تُ) | او/آن (او/اُوان) | ما (اُمون) | شما (شُمون) | آنها/ایشان (اوشون) | |
| ساده | مُندُم | مُندی | مُند | مُندِیم | مُندِی | مُندِن | |
| استمراری | بِـمُندُم | بِـمُندی | بِـمُند | بِـمُندِیم | بِـمُندِی | بِـمُندِن | |
| نقلی | مُندُمَه | مُندیَه | مُندَس/مُندَه | مُندِیمَه | مُندِیَه | مُندِنَه | |
| بعید | مُندَه‌بیدُم | مُندَه‌بیدی | مُندَه‌بید | مُندَه‌بیدِیم | مُندَه‌بیدِی | مُندَه‌بیدِن | |
| التزامی (کاش/تردید) | مُنده‌بُووُم | مُنده‌بویی | مُنده‌بووَه | مُنده‌بووِیم | مُنده‌بووِی | مُنده‌بووِن | |
| التزامی نوع دیگر (کاش/باید) | مُندُمِه | مُندیِه | مُندِه | مُندِیمِه | مُندِیِه | مُندِنِه | |
| مستمر | داشتُم بمُندُم | دوشتی بمُندی | داشت بمُند | داشتِیم بمُندِیم | داشتِی بمُندِی | داشتِن بمُندِن | |
| مضارع | من (مُ) | تو (تُ) | او/آن (او/اُوان) | ما (اُمون) | شما (شُمون) | آنها/ایشان (اوشون) | |
| ساده | مَنُم | مَنی | مَنَه | مَنِیم | مَنِی | مَنِن | |
| اخباری | بمَنُم | بمَنی | بمَنَه | بمَنِیم | بمَنِی | بمَنِن | |
| مستمر | دارم بمَنُم | دوری بمَنی | دارَه بمَنَه | دارِیم بمَنِیم | دارِی بمَنِی | دارِن بمَنِن | |
| التزامی | مَنُم | مَنی | مَنَه | مَنِیم | مَنِی | مَنِن | |
| دعایی | من (مُ) | تو (تُ) | او/آن (او/اُوان) | ما (اُمون) | شما (شُمون) | آنها/ایشان (اوشون) | |
| مَنایام | مَنویی | مَنا | مَنائیم | مَنایِه | مَنان | ||
| دستوری | - | تو (تُ) | - | شما (شُمون) | - | ||
| امر | مَن / مَناد | مَنِی | |||||
| نهی | مَمَن / مَمَناد | مَمَنِی | |||||
| صرف دزفولی با فونتیک | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بن واژه | mondan | ||||||
| بن ماضی | mond | ||||||
| بن مضارع | man | ||||||
| شخص | مفرد | جمع | |||||
| اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | ||
| ماضی | من (mo) | تو (to) | او/آن (ü/üwān) | ما (omün) | شما (şomün) | آنها/ایشان (uşün) | |
| ساده | mondom | mondi | mond | mondém | mondé | monden | |
| استمراری | bemondom | bemondi | bemond | bemondém | bemondé | bemonden | |
| نقلی | mondoma | mondiya | mondas/monda | mondéma | mondéya | mondena | |
| بعید | mondah bidom | mondah bidi | mondah bid | mondah bidém | mondah bidé | mondah biden | |
| التزامی (کاش/تردید) | mondah buwom | mondah bui | mondah buwa | mondah buwém | mondah buwé | mondah buwen | |
| التزامی نوع دیگر (کاش/باید) | mondomé | mondié | mondé | mondémé | mondéyé | mondené | |
| مستمر | dāştom bemondom | dowşti bemondi | dāşt bemond | dāştém bemondém | dāşté bemondé | dāşten bemonden | |
| مضارع | من (mo) | تو (to) | او/آن (u/üān) | ما (omün) | شما (şomün) | آنها/ایشان (uşün) | |
| ساده | manom | mani | mana | maném | mané | manen | |
| اخباری | bemanom | bemani | bemana | bemaném | bemané | bemanen | |
| مستمر | dārom bemanom | dowri bemani | dāra bemanَa | dārém bemaném | dāré bemané | dāren bemanen | |
| التزامی | manom | mani | mana | maném | mané | manen | |
| دعایی | من (mo) | تو (to) | او/آن (ü/üwān) | ما (omün) | شما (şomün) | آنها/ایشان (uşün) | |
| manāyām | manoi | manā | manāyém | manāyé | manān | ||
| دستوری | - | تو (to) | - | شما (şomün) | - | ||
| امر | man | mané | |||||
| نهی | maman | mamané | |||||