توله

از دزفول ویکی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۱:۱۰ توسط Amin (بحث | مشارکت‌ها)
بوته های توله در صحرا

توله (tula)یا پنیرک گیاهی خود رو است که ریشه های آن آبدار، ساقه آن استوانه ای شکل و برگهای آن بزرگ و دارای دمبرگ است. معمولا در ابتدای فصل بهار و زمانی که هنوز خیلی تازه و ترد هستند از صحرا جمع آوری و در دسته یا کته های بزرگ به فروش می رسند. از توله برای پختن غذاهایی مثل حمیس توله استفاده می شود.

خواص توله

خواص دارویی آن ، پنیرک حاوی موسیلاژ (لعاب نباتی) و ویتامین های A-B-C از برگ و گل این گیاه استفاده می شود، ضد سرفه و مرهم سینه است، خاصیت مسهل و نرم کننده دارد ، جوشانده آن برای عفونته ای مثانه و اسهال خونی و سرفه های شدید مفید و مؤثر است. برگ و ریشه پنیرک را اگر به شکل ضماد در آورید و روی دمل بگذارید فوراً سرباز می کند. خوردن دم کرده شاخه و برگ آن با شکر برای رفع خشونت صدا و یرقان و سوزش مجاری ادرار مفید است.[۱]

توله در ادبیات

مرحوم ملا محمدتقی ناهیدی سروده است:

گل ختمی پنیرک تولهبق بنگون نوک سیخ چوله

اصطلاحات

به کسی که قوت و توان انجام کارهای ساده را نداشته باشد اصطلاحا می گویند مری او توله خورده یعنی انگار آب توله خورده. دلیلش هم شاید این باشد که آب توله کالری پایینی دارد.


پانویس

  1. «حمیس توله».