شِبرو /şebrow/ واژه ای است به معنای چرمی که با آن کفش می دوزند و هنگام راه رفتن صدا می کند.[۱] چرم مخصوصی که جهت راه رفتن در شب به کار می بردند تا دیگران از راه رفتن شخص با خبر شوند.

پانویس

  1. نجاتعلی، نصراله (۱۳۸۷). فرهنگ زبان و گویش دزفولی. نجابت.