سُلُقِسّن واژه ای است (/soloqessan/) مصدری به معنای سُر خوردن و لیز خوردن است.

ریشه یابی

واژه «سُلُق» به معنای جای لیز است و آن نیز از «زَلَقَ» عربی وارد دزفولی شده است که به معنای لیز خوردن است.[۱]


صرف فعل

تمامی اشکال استفاده از این مصدر به شرح زیر می باشد:




پانویس

  1. عزیزی پور، محمدرضا (۱۳۹۷). مجموعۀ مقالات سومین همایش بین‌المللی زبان‌ها و گویش‌های ایرانی (گذشته و حال) - ریشه یابی برخی از واژه های گویش دزفولی (با محوریت واژگان عربی و کردی). تهران: دایره المعارف بزرگ اسلامی. شابک ۹۷۸۶۰۰۶۳۲۶۲۰۷.