سر سمب /sár somb/ واژه ای است به معنای پای به چیزی خوردن و از تعادل خارج شدن.[۱]

پانویس

  1. نجاتعلی، نصراله (۱۳۸۷). فرهنگ زبان و گویش دزفولی. نجابت.