آکته

آکُتّه /ākotta/ واژه ای است مصدری به معنای خفه خون.

صرف فعل

تمامی اشکال استفاده از این مصدر به شرح زیر می باشد:

‎

صرف دزفولی
بن واژه			آکُتّه
بن ماضی			{{{ماضی}}}
بن مضارع			{{{مضارع}}}
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
ماضی		من (مُ)	تو (تُ)	او/آن (او/اُوان)	ما (اُمون)	شما (شُمون)	آنها/ایشان (اوشون)
	ساده	{{{ماضی}}}ُم	{{{ماضی}}}ی	{{{ماضی}}}	{{{ماضی}}}ِیم	{{{ماضی}}}ِی	{{{ماضی}}}ِن
	استمراری	بِـ{{{ماضی}}}ُم	بِـ{{{ماضی}}}ی	بِـ{{{ماضی}}}	بِـ{{{ماضی}}}ِیم	بِـ{{{ماضی}}}ِی	بِـ{{{ماضی}}}ِن
	نقلی	{{{ماضی}}}ُمَه	{{{ماضی}}}یَه	{{{ماضی}}}َس/{{{ماضی}}}َه	{{{ماضی}}}ِیمَه	{{{ماضی}}}ِیَه	{{{ماضی}}}ِنَه
	بعید	{{{ماضی}}}َه‌بیدُم	{{{ماضی}}}َه‌بیدی	{{{ماضی}}}َه‌بید	{{{ماضی}}}َه‌بیدِیم	{{{ماضی}}}َه‌بیدِی	{{{ماضی}}}َه‌بیدِن
	التزامی (کاش/تردید)	{{{ماضی}}}ه‌بُووُم	{{{ماضی}}}ه‌بویی	{{{ماضی}}}ه‌بووَه	{{{ماضی}}}ه‌بووِیم	{{{ماضی}}}ه‌بووِی	{{{ماضی}}}ه‌بووِن
	التزامی نوع دیگر (کاش/باید)	{{{ماضی}}}ُمِه	{{{ماضی}}}یِه	{{{ماضی}}}ِه	{{{ماضی}}}ِیمِه	{{{ماضی}}}ِیِه	{{{ماضی}}}ِنِه
	مستمر	داشتُم ب{{{ماضی}}}ُم	دوشتی ب{{{ماضی}}}ی	داشت ب{{{ماضی}}}	داشتِیم ب{{{ماضی}}}ِیم	داشتِی ب{{{ماضی}}}ِی	داشتِن ب{{{ماضی}}}ِن
مضارع		من (مُ)	تو (تُ)	او/آن (او/اُوان)	ما (اُمون)	شما (شُمون)	آنها/ایشان (اوشون)
	ساده	{{{مضارع}}}ُم	{{{مضارع}}}ی	{{{مضارع}}}َه	{{{مضارع}}}ِیم	{{{مضارع}}}ِی	{{{مضارع}}}ِن
	اخباری	ب{{{مضارع}}}ُم	ب{{{مضارع}}}ی	ب{{{مضارع}}}َه	ب{{{مضارع}}}ِیم	ب{{{مضارع}}}ِی	ب{{{مضارع}}}ِن
	مستمر	دارم ب{{{مضارع}}}ُم	دوری ب{{{مضارع}}}ی	دارَه ب{{{مضارع}}}َه	دارِیم ب{{{مضارع}}}ِیم	دارِی ب{{{مضارع}}}ِی	دارِن ب{{{مضارع}}}ِن
	التزامی	{{{مضارع}}}ُم	{{{مضارع}}}ی	{{{مضارع}}}َه	{{{مضارع}}}ِیم	{{{مضارع}}}ِی	{{{مضارع}}}ِن
دعایی		من (مُ)	تو (تُ)	او/آن (او/اُوان)	ما (اُمون)	شما (شُمون)	آنها/ایشان (اوشون)
		{{{مضارع}}}ایام	{{{مضارع}}}ویی	{{{مضارع}}}ا	{{{مضارع}}}ائیم	{{{مضارع}}}ایِه	{{{مضارع}}}ان
دستوری		-	تو (تُ)	-		شما (شُمون)	-
	امر		{{{مضارع}}} / {{{مضارع}}}اد			{{{مضارع}}}ِی
	نهی		مَ{{{مضارع}}} / مَ{{{مضارع}}}اد			مَ{{{مضارع}}}ِی

اصطلاحات

• «آکُتّه» در مقام نفرین و دشنام گفته می شود. معادل زهرمار یا مرض و درد و شبیه آنها که معمولا نفرین خفیفی است که مادران به جان آمده از فرزند ادایش می کنند.