دینیدن
دینیدن واژه ای است (dinidan) مصدری به معنای ریختن چیزی روی آتش به منظور دود کردن. ==
شکل دستوری
| صرف دزفولی | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بن واژه | خوردن | ||||||
| بن ماضی | خورد | ||||||
| بن مضارع | خور | ||||||
| شخص | مفرد | جمع | |||||
| اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | ||
| ماضی | من (مُ) | تو (تُ) | او/آن (او/اُوان) | ما (اُمون) | شما (شُمون) | آنها/ایشان (اوشون) | |
| ساده | خوردُم | خوردی | خورد | خوردِیم | خوردِی | خوردِن | |
| استمراری | بِـخوردُم | بِـخوردی | بِـخورد | بِـخوردِیم | بِـخوردِی | بِـخوردِن | |
| نقلی | خوردُمَه | خوردیَه | خوردَس/خوردَه | خوردِیمَه | خوردِیَه | خوردِنَه | |
| بعید | خوردَه‌بیدُم | خوردَه‌بیدی | خوردَه‌بید | خوردَه‌بیدِیم | خوردَه‌بیدِی | خوردَه‌بیدِن | |
| التزامی (کاش/تردید) | خورده‌بُووُم | خورده‌بویی | خورده‌بووَه | خورده‌بووِیم | خورده‌بووِی | خورده‌بووِن | |
| التزامی نوع دیگر (کاش/باید) | خوردُمِه | خوردیِه | خوردِه | خوردِیمِه | خوردِیِه | خوردِنِه | |
| مستمر | داشتُم بخوردُم | دوشتی بخوردی | داشت بخورد | داشتِیم بخوردِیم | داشتِی بخوردِی | داشتِن بخوردِن | |
| مضارع | من (مُ) | تو (تُ) | او/آن (او/اُوان) | ما (اُمون) | شما (شُمون) | آنها/ایشان (اوشون) | |
| ساده | خورُم | خوری | خورَه | خورِیم | خورِی | خورِن | |
| اخباری | بخورُم | بخوری | بخورَه | بخورِیم | بخورِی | بخورِن | |
| مستمر | دارم بخورُم | دوری بخوری | دارَه بخورَه | دارِیم بخورِیم | دارِی بخورِی | دارِن بخورِن | |
| التزامی | خورُم | خوری | خورَه | خورِیم | خورِی | خورِن | |
| دعایی | من (مُ) | تو (تُ) | او/آن (او/اُوان) | ما (اُمون) | شما (شُمون) | آنها/ایشان (اوشون) | |
| خورایام | خورویی | خورا | خورائیم | خورایِه | خوران | ||
| دستوری | - | تو (تُ) | - | شما (شُمون) | - | ||
| امر | خور / خوراد | خورِی | |||||
| نهی | مَخور / مَخوراد | مَخورِی | |||||